Ορίζοντας/σχεδιάζοντας όνειρα | Συνέντευξη με τους Simone Ciarmoli & Miguel Queda

Για του Simone Ciarmoli και Miguel Queda, ένα ταξίδι δεν προϋποθέτει την ύπαρξη μίας βαλίτσας και την εμπειρία εξωτικών τοπίων. Ένα ταξίδι είναι κάτι που επιτρέπει στην ψυχή μας να γεμίσει τα κενά της μνήμης και της γνώσης μας με άλλα νοήματα και συναισθήματα. Στην επαγγελματική τους πορεία, κάποια από αυτά τα έργα είναι πιο διαισθητικά από άλλα. Τρία εξ αυτών συγκεκριμένα, σχεδιάστηκαν και δημιουργήθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, με διαφορετικούς στόχους το καθένα, αλλά και πάλι αναδύονται ως μέρη μιας, κατά κάποιο τρόπο, τριλογίας. Αυτή η ένωση εκφράζεται μέσω των φανταστικών κόσμων που εκτυλίσσονται. 

Το Before Design: Classic ήταν ένα έργο που δούλεψαν οι Simone και Miguel, για να δημιουργήσουν μία έκθεση και μία μικρού μήκους ταινία, την οποία σκηνοθέτησε ο αναγνωρισμένος και σημαντικός κινηματογραφιστής Matte Garrone, γύρω από το θέμα των κλασσικών επίπλων. Ένα ταξίδι ανάμεσα στα έπιπλα της μνήμης μας εντός ενός κόσμου τόσο κοντινού και ξεχασμένου ταυτόχρονα, με τα κομμάτια να βρίσκονται αποστασιοποιημένα από πλαίσιο κανονικής χρήσης τους. Εντός του νέου τους περιβάλλοντος, τις λίμνες Mirabilis στο Bacoli, τα κομμάτια ξαναζούν μια νέα ζωή. Αυτό που επικρατεί σε αυτήν τη μικρού μήκους ταινία είναι η σύνδεση με το στοιχείο της Γης, που αντιπροσωπεύει τις ρίζες – του ανθρώπου/παιδιού και των κλασσικών επίπλων – αλλά ταυτόχρονα, τη σχέση με το χώρο εντός του οποίου αυτά τα κομμάτια αναζωογονούνται αφού καθαριστούν από την “σκόνη” που τα τα καλύπτει, ώστε να ξαναβυθιστούν σε έναν υπόγειο χώρο, που θα τα προστατέψει από ό,τι μπορεί να τους επιφέρει ο εξωτερικός κόσμος. 

Το δεύτερο έργο αυτής της φανταστικής τριλογίας είναι το DeLightFuL Μέσα από αυτή την μικρού μήκους, επίσης σκηνοθετημένη από τον Matteo Garrone, η οποία είναι τοποθετημένη στα δάση Chia, στην επαρχία Viterbo. “Φαντάστηκα σκηνές της καθημερινής ζωής μέσα σε ένα δάσος, όπου δεν υπάρχουν τοίχοι, σε ένα υποθετικό μέλλον στο οποίο δεν υπάρχει διαχωρισμός εσωτερικού και εξωτερικού χώρου και η όραση τείνει στο απολύτως αναγαίο… χρησιμοποιώντας το φως ως θεατρικό στοιχείο, ικανό να επηρεάζει την αντήληψη του χώρου. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελα να κάνω γυρίσματα τη νύχτα”. _Matteo Garrone

Ένα σενάριο σε ανεσταλμένο χρόνο όπου σύγχρονα έπιπλα που χρήζουν ανθρώπινης παρουσίας ώστε να εκφραστούν είναι πρωταγωγιστές. Το φυσικό στοιχείο του “Αέρα” ορίζει ένα κόσμο, ο οποίος εκτείνεται ανάμεσα σε όνειρο και πραγματικότητα. Μια ιστορία ενός σπιτιού χωρίς δομικά όρια, εμβυθυσμένο στη φύση. Μια αναδημιουργία του άμεσου συνδέσμου ανθρώπου και φύσης. Ένα σπίτι όπου κοινωνικοί κανόνες, καθημερινά τελετουργικά και “συνηθισμένες” στιγμές δίνουν μια διαφορετική αίθηση χρήσης στα κομμάτια επίπλων, φέρνοντας στο προσκήνιο ένα (i removed the word “fisiko”) ονειρικό πορτρέτο. Ο αέρας που εισχωρεί στο περιβάλλον αποκόπτει τα κομμάτια ντιζάιν από το κανονικό τους ( i removed the wprd fisiko as there is already the word “kanoniko”/ Also is repeated a lot in this paragraph) περιβάλλον. Mία φωτεινή μαγεία δίνει ζωή σε αυτή την κατά κάποιο τρόπο μεταφυσική φωλιά, ένας οικείος κόσμος που μπορεί να είναι φανταστικός και εικονικός, αλλά εγγυάται την ασφάλεια και την ηρεμία για όσους τον κατοικούν. Ο θεατής προσκαλείται να αναλογιστεί με ποιό τρόπο η αντίληψή μας για τον κόσμο που μας περιβάλλει επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την πραγματικότητα που τον περικλύει. 

Το τρίτο κεφάλαιο αυτού του ταξιδιού γεννήθηκε το 2020 σε σκηνοθεσία του νέου και ταλαντούχου Federico Fenucci. Η αδημοσίευτη ακόμη μικρού μήκους ταινία με τίτλο 106.5 – ορίζοντας ένα όνειρο θα κάνει την πρεμιέρα της στην πρώτη διοργάνωση του MDFF Greece. Η ταινία αποκαλύπτει μια λεπτή προσέγγιση σχεδιασμού, που αφορά στο στοιχείο του Νερού. Σε ένα όνειρο αποτελούμενο από χρώματα και ήχους, το σχεδιαστικό ντούο αφηγείται την ιστορία κατασκευής του “Dream” [Όνειρο], μια κολοσσιαία θαλαμηγός 106.5 μέτρων, που χρειάστηκε 7 χρόνια για να φτιαχτεί. Αυτή η μικρού μήκους παρουσιάζει την εικονογραφική έρευνα για το σχεδιασμό του εσωτερικού της θαλαμηγού, η οποία εκτείνεται από τις ιστορίες του Ιουλίου Βερν – που ενέπνευσαν τα υπέροχα μωσαϊκά που απεικονίζουν θαλάσσια ζώα – ως τις φωτογραφίες του Polidori από το Παλάτι των Βερσαλιών. Ένας ισορροπημένος συνδυασμός υλικών και αναλογιών. Η χρωματική παλέτα του Αιγαίου Πελάγους συναντά την ανάγκη δημιουργίας ενός πλεούμενου κάστρου που επνέει την ονειροπόληση. 

Η Γη, που αντιπροσωεύει τις ρίζες μας, ο Αέρας που αναπνέουμε στο παρόν μας, και το Νερό μέσω το οποίου αλληγορικά αφήνουμε τους εαυτούς μας προβάλλοντας το μέλλον μας. Αυτά τα στοιχεία εμφανίζονται κατ’επανάληψη στην σχεδιαστική αλφάβητο των Simone Ciarmoli και Miguel Queda, είτε πρόκειται για ένα έπιπλο, είτε για την διαμόρφωση ενός ξενοδοχείου, είτε για την δημιουργία μιας έκθεσης. Οι δύο ντιζάινερ φαντάζονται νέους κόσμους, που αντικατοπτρίζουν τα προσωπικά τους όνειρα, ορίζουν όνειρα για τους πελάτες τους και ακόμη αγγίζουν τα όνειρα του καθενός μας όταν θέλουμε να κλείσουμε τα μάτια, και να οραματίστούμε έναν κόσμο που μπορεί να είναι μοναδικός, μπορεί να ανήκει σε όλους, και μπορεί να είναι καλύτερος. 

Δείτε την ταινία Before Design: Classic εδώ

Δείτε την ταινία DeLightFuL εδώ

Δείτε το τρέιλερ του 106.5-defining a dream ως ότου το ανακαλύψετε στο φεστιβάλ μας το Νοέμβριο! εδώ

.

.

.

Το MDFF World Tour Athens 2020 έχει ως τίτλο Φως: Προβάλλοντας το Σύγχρονο μέλλον μας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μεταβάσεων και αλλαγών/καινοτομιών, τομέων που αναπτύσσονται στην γρήγορα μεταβαλλόμενη εποχή μας, πόσο άνετοι είσαστε με την αλλαγή;

Όπως το λέει και η ίδια η λέξη, η αλλαγή αφορά μια κατάσταση που κινείται προς κάτι άλλο. Αν λάβουμε υπόψη την αρχή της παροδικότητας που θεωρητικά διατρέχει τα πάντα και την ιδέα του Ηρακλείτου «Τα πάντα ρει», σύμφωνα με την οποία τα πάντα ρέουν, η αλλαγή και η κίνηση αποτελούν μέρος του κόσμου εξαρχής. Φυσικά, τώρα αντιμετωπίζουμε απροσδόκητη αλλαγή και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε αυτή, με αισιόδοξη και διαισθητική προσέγγιση.

Πώς έχει διαμορφωθεί και προσαρμοστεί η προσέγγιση και οι στόχοι του σχεδιασμού σας ανά τα χρόνια; Πώς έχουν εξελιχθεί οι προσδοκίες και οι ανάγκες των πελατών σας στο χρόνο;

Η προσέγγιση και οι στόχοι του σχεδιασμού μας έχουν διαμορφωθεί από την ίδια μας την περιέργεια για την Τέχνη, το Ντιζάιν, τη φύση και από την αισθητική άλλων πολιτισμών, ανατολικών και δυτικών. Οι προσδοκίες των πελατών μας έχουν εξελιχθεί, ξεκινώντας από τις συνήθειες ζωής και κοινωνικοποίησής τους, προσδοκώντας αντίστοιχα μια αναβάθμιση στο ντιζάιν των χώρων. Από τα έπιπλα ως τα υφάσματα και το φωτισμό, τα αντικείμενα αναπτύσσονται αναλόγως του κάθε έργου.

Ο κινηματογράφος παίζει σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία και την εμβάθυνση στα έργα σας. Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη σχέση σας με την 7η Τέχνη και την επιλογή σας να ενσωματώσετε το ντιζάιν μέσα απο τον κινηματογράφο;

Η έμπνευσή μας προέρχεται από πολλές κατευθύνσεις, συμπεριλαμβανομένων των ταινιών και της φαντασίας που βρίσκεται πίσω από αυτές. Συνεπώς, βρίσκουμε τα ίδια τα μέσα ως ένα όχημα να εκφράσουμε τις ιδέες μας, την διαδικασία του σχεδιασμού μας, τα έργα μας και το συναίσθημα που φέρουν. Μία ταινία είναι μια δημιουργικότητα εν κινήσει.

H έκθεση και η ταινία μικρού μήκους (σε σκηνοθεσία Matteo Garrone) του 2016 Before Design: Classic μας πηγαίνει σε ένα πολυαισθητηριακό ταξίδι. Μια αναπαράσταση του διαχρονικού Κλασσικού στυλ ως ένας πολύπλευρος τρόπος ζωής που διατρέχει διαφορετικές περιόδους, παραμένοντας πάντα επίκαιρος. Η προσπάθειά σας στράφηκε στην αποσυγκειμενοποίηση των κλασσικών επίπλων – που συχνά θεωρούνται ως κάτι που ανήκει στο παρελθόν – επανερμηνεύοντας διάφορους σύγχρονους οικιακούς χώρους και εμπλουτίζοντάς τους με στοιχεία ισχυρώς εμπνευσμένα από τη σύγχρονη τέχνη, συνδυάζοντας αναφορές στην κλασσική ποιότητα και την μοντέρνα αρχιτεκτονική. Ποια είναι η λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τις έννοιες της προστασίας και της αναβίωσης;

Η ταινία Before Design: Classic δείχνει ένα κόσμο αλλαγμένο από μία καταστροφή. Σε αυτό το πλαίσιο, βλέπουμε παιδιά, βγαίνοντας από τον όλεθρο, να συλλέγουν κομμάτια όμορφων κλασσικών επίπλων, για να τα καθαρίζουν και να τα εγκαταστήσουν σε μία αρχαία ρωμαϊκή δεξαμενή. Σκοπεύουν να κρατήσουν αυτά τα κομμάτια ως κληροδότημα για τις μελλοντικές γενιές. Τα κομμάτια, αποστασιοποιημένα από το πλαίσιο της κανονικής τους χρήσης, ξαναζούν μια νέα ζωή εντός ενός μοναδικού πλαισίου στις λίμνες Mirabilis στο Bacoli. Αντιπροσωπεύουν μικρούς θεματοφύλακες του γούστου και του ωραίου. Γι’αυτό το λόγο, ο ισχυρισμός της ταινίας είναι «Παράδοση στο Μέλλον,» κάτι που εκφράζει την ανάγκη να κρατήσουμε ζωντανά και να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές μια κληρονομιά ομορφιάς, πολιτισμού, τέχνης και δεξιοτεχνίας. Ακριβώς όπως στις μέρες μας.

Όταν μιλάμε για αισθητική – Ποιο είναι το κόστος και η αξία του ωραίου, της ομορφιάς, και πώς τα εκφράζατε;

Το ωραίο είναι μια ανθρώπινη φιλοδοξία, η αξία του συσχετίζεται με την ιδέα της ευεξίας που αυτό συνεπάγεται για τους περισσότερους από εμάς. Το κόστος του άσχημου μπορεί συχνά να είναι υψηλό; επομένως, το κόστος του ωραίου αφορά σε μια ισορροπία όπου ο καθένας μπορεί να βρει ανάμεσα σε αυτά τα δύο.

Ποιες νέες μορφές (μακροχρόνιας) ομορφιάς πιστεύετε ότι έχουν τη δυνατότητα να ξεπεράσουν τα πολιτισμικά εμπόδια;

Το πραγματικά ωραίο που αγγίζει την καρδιά είναι βαθύτερο από κάθε εμπόδιο.

Κατά τη γνώμη σας, ποιες είναι οι μετρήσιμες και μη-μετρήσιμες αξίες του ντιζάιν;

Μετρήσιμο είναι το να μπορεί να διεκπεραιώσει τη χρήση του. Μη-μετρήσιμο είναι το να μπορεί να καινοτομεί.

Το έργο σας DeLightFuL – ένα ακρώνυμο του Design [Ντιζάιν], Lighting [Φωτισμός], Future [Μέλλον], Living [Ζωή], ήταν δομημένο ως ένα αναπόσπαστο μέρος της έκθεσης σύγχρονου ντιζάιν DeLightFuL για την 56η οργάνωση του Salone del Mobile Milano. Στο DeLightFuL, επίσης σε σκηνοθεσία Matteo Garrone, ξανασκέφτεστε την έννοια της ζωής σαν ένα σπίτι χωρίς δομικά όρια, εμβυθισμένο στη φύση, να αποκαλύπτει τη σύγχρονη οικιακή ζωή σαν αναπαράσταση των αρχέγονων, αυθεντικών και βασικών αναγκών του ανθρώπου. Τι σημαίνει σπίτι για εσάς;

Σε ένα περιβάλλον που είναι επινοημένο για να είναι ταυτόχρονα φυσικό και ονειρικό, μαγικό και υπερρεαλιστικό, το DeLightFuL κοιτάζει προς τον κόσμο του ντιζάιν και της σύγχρονης ζωής, με αντικείμενα και ανθρώπους να κινούνται μπροστά από ένα φόντο φαντασιακής ατμόσφαιρας. Για εμάς, σε ό,τι αφορά τις πρωταρχικές ανάγκες του ανθρώπου, το σπίτι υπονοεί έναν προσωπικό χώρο που εκπληρώνει ευχάριστα τις ανάγκες του καθενός.

Εν τη απουσία δομικών ενδείξεων, τι αναδύεται ως παρόν;

Ένας πιο ευέλικτος χώρος που υποδεικνύει μια ζωή με λιγότερους περιορισμούς.

Η συγγραφέας και μυθιστοριογράφος, Anaïs Nin, είχε πει: “Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, τα βλέπουμε όπως είμαστε”. Πόση από την σχεδιαστική σας αλφάβητο είναι απευθεύας επηρεασμένη από καθαρή προβολή των εαυτών σας; Ποιος είναι ο ρόλος του ασυνειδήτου στη δημιουργία μιας φυσικής του έκφρασης;

Είμαστε όλοι ενήλικες που δρύμε εντός ενός κόσμου ενηλίκων. Και πάλι, προσωπικά πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο να κρατάμε ζωντανό το παιδί μέσα μας. Αυτό το παιδί κοιτά τα πράγματα με αγνή περιέργεια και δεν έχει φίλτρα για κανένα ερέθισμα. Επομένως, η πρωταρχική δημιουργικότητα που έρχεται από την ψυχή είναι προβολή του εαυτού μας. Το ασυνείδητο είναι η πλευρά της ψυχής όπου έγκειται η πραγματική δημιουργικότητα.

H μικρού μήκους σας 106.5 – defining a dream [106.5 – ορίζοντας ένα όνειρο] (Federico Fenucci, Italy, 2020) προγραμματισμένη να κάνει πρεμιέρα στην πρώτη διοργάνωση του MDFF Greece- Athens, αποκαλύπτει την προσωπική πλευρά του σχεδιασμού ενός νέου σπιτιού, ενός πλωτού σπιτιού. Πως βιώσατε τη σχεδιαστική διαδικασία διαμόρφωσης του εσωτερικού της θαλαμηγού; Από ποιους τομείς αντλήσατε έμπνευση για την έρευνά σας;

Το 106.5 – defining a dream – μια κολοσσιαία υπερθαλαμηγός 106.5 μέτρων που χρειάστηκε εφτά χρόνια για να φτιαχτεί – παρουσιάζει την εικονογραφική έρευνα για το εσωτερικό σχεδιασμό της θαλαμηγού. Ένα σπίτι που δεν προσομοιάζει κατ’ανάγκη ένα σκάφος, αλλά ένα σπίτι στεριάς. Ένα σπίτι σε συνεχή κίνηση, που συμβολίζει την ταχέως μεταβαλλόμενη εποχή που ζούμε. Ένα σπίτι που συνενώνει Τέχνη, Ντιζάιν, και ιστορικές αναφορές εντός των εσωτερικών του πορτρέτων. Ένα σπίτι που οραματίζεται ένα φανταστικό ταξίδι μαζί με καλεσμένους όπως ο Jean Prouve, ο Jean-Michel Frank, ο Jules Verne και η Maria Antoinette. Η έρευνά μας εμπνεύστηκε από την πνευματική διαδικασία της σύνθεσης που αναμειγνύει επιβλητικές διακοσμητικές αναφορές από τις Βερσαλλίες με την γραμμικότητα του Jean-Michel Frank, καθώς και με μοτίβα εμπνευσμένα από την αισθητική του Jean Prouve και τον λειτουργικό κόσμο του Jules Verne. Κρατώντας ταυτόχρονα το ένα μάτι στη σύγχρονη εποχή.

Πόσο διαφορετική ήταν η σύλληψη των εσωτερικών χώρων ενός πλωτού σπιτιού σε σύγκριση με ένα σπίτι στη στεριά; Έπρεπε το ντεκόρ, για παράδειγμα, να ακολουθεί κάποιους περιορισμούς, ή έπρεπε τα υλικά που θα χρησιμοποιούνταν να επεξεργαστούν με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο;

Το 106.5 είναι ένα πλωτό σπίτι που κινείται και ταξιδεύει. Τα πάντα σχεδιάστηκαν με τη μέγιστη λειτουργικότητα για την αποφυγή επιπλέον βάρους και αναταράξεων. Επιπλέχθηκε μια ήρεμη παλέτα χρωμάτων και χρησιμοπιήθηκαν συγκεκριμένα μη-εύλεκτα υλικά.

Τι μάθατε και τι προκλήσεις αντιμετωπίσατε σε αυτή τη διαδικασία;

Μάθαμε: Πως να σχεδιάζουμε το εσωτερικό ενός σκάφους 105.6 μέτρων και την πολυπλοκότητά του. Πρόκληση: Η όλη διαδικασία για να επιτύχουμε αυτό τον στόχο.

Ποιο βασικό αίσθημα αποκομίσατε από την μικρού μήκους 106.5-defining a dream;

Το αίσθημα και τη δημιουργία χωρίς όρια, καθώς και μια διευρυμένη οπτική και αφοσίωση.

Τα σπίτια μας ως σήμερα έχουν διαμορφωθεί βάσει ενοιών όπως τυποποίηση, χρηστικότητα και μορφική μείωση, καθώς και εξατομίκευση και διακόσμηση. Κατά τη γνώμη σας, πως θέλουμε να ζούμε;

Με έναν ελεύθερο και άνετο τρόπο.

Η πρόσφατη κατάσταση της παννδημίας μας ειχε ωθήσει να αναζητήσουμε καταφύγιo εντός της προσωπικής μας ενδοχώρας. Αυτή η ενδοχώρα φέρει διαφορετικές σημασίες, σχήματα και μορφές για τον καθένα. Αν θεωρήσουμε το σπίτι ως πόλη, και μας κάνατε μια περιήγηση του ταξιδιού εντός του προσωπικού σας χώρου, ποιες διαστάσεις θα επικρατούσαν;

Η αναζήτηση και η ανάγκη για καλό φως κάθε στιγμή της ημέρας. Το φως έχει βασική σημασία στις ζωές μας και στις καθημερινές μας δράσεις. Από το πότε τρώμε, πότε εργαζόμαστε και πότε χαλαρώνουμε. Η ζωή χωρίς το φως δεν είναι δυνατή. Γι’ αυτό η παρουσία του φωτός ήταν και είναι ως τώρα το μείζον στοιχείο που έχει καθορίσει την εμπειρία μας εντός του προσωπικού μας χώρου στη φάση κοινωνικής αποστασιοποίησης.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, μας έχει προσφερθεί μια πληθώρα περιεχομένου, διάλογοι, συζητήσεις και ερεθίσματα για περαιτέρω αναστοχασμό εντός του ψηφιακού οικοσυστήματος. Μια προσπάθεια επεξήγησης, μεταβολισμού αυτής της πρωτοφανούς κατάστασης, ενώ παράλληλα μένουμε παρόντες και συνδεδεμένοι εντός αυτής της επιβεβλημένης διακοπής. Τι θεωρείτε επικοινωνιακό και τι αποσπά την προσοχή; Τι φαίνεται να είναι άξιο να ειπωθεί, τι είναι παλιό και τι είναι ξεπερασμένο;

Το παλιό μπορεί να αφορά στον τρόπο που προσεγγίζαμε τη ζωή και την εργασία μας στην εποχή προ κορονοϊού. Μια εποχή που εστιάζαμε σε σκέψεις και δράσεις που κυρίως περιστρέφονταν γύρω από  την άμεση στιγμή. Μια προσέγγιση του Εδώ και Τώρα με ελάχιστη σκέψη για τις δυνητικές μελλοντικές επιπτώσεις των πράξεών μας. Συνεπώς ένα μέλλον χωρίς ρίζες στον πολιτισμό, την ιστορία, την παράδοση είναι ξεπερασμένο, όπως και ο τρόπος παραγωγής του μέγιστου κέρδους ή επίδειξης χαμηλής ποιότητας περιεχομένου.

Πώς έχετε ανακατευθύνει το ταλέντο σας να δημιουργείτε πράγματα και να παραμένετε συνδεδεμένοι;

Ξανασκεφτόμενοι τον τρόπο που κάνουμε πράγματα και επικοινωνώντας.

Κατά τη γνώμη σας, στην Παρουσία της Απουσίας, τι είδους μεταμορφώσεις εχουν πυροδοτηθεί;

Χρόνος για σκέψη, χρόνος για εναλλακτική δράση, και ας ελπίζουμε, με περισσότερη ευαισθητοποίηση.

Ποιό είναι το νέο πρόσωπο της καινοτομίας; Ποιο είναι το νέο πρόσωπο της πολυτέλειας;

Το νέο πρόσωπο της καινοτομίας ξεκινά από το πώς το προσεγγίζουμε. Το νέο πρόσωπο της πολυτέλειας θα μπορούσε να επιστρέψει στην παλιά του έννοια, δηλαδή κάτι που απαιτεί ιδιαίτερο χρόνο να επινοηθεί και είναι φιλοτεχνημένο για να διαρκέσει.

Τι προβλέπετε για το σύγχρονο μέλλον του ντιζάιν;

Να είναι με το ένα μάτι στην Παράδοση στο Μέλλον.

 

 

Συνέντευξη από την Άννη Μαρκiτάνη, Διευθύντρια του MDFF Greece & Cyprus, Partner of MDFF